Beata pracuje nad swoim „atlasem” podróżując, jak co roku, do Santiago de Compostela.
Czekamy.
niedziela, 20 lipca 2014
Beata
Gdzie jest Beata?
Beata pracuje nad swoim „atlasem” podróżując, jak co roku, do Santiago de Compostela.
Czekamy.
Beata pracuje nad swoim „atlasem” podróżując, jak co roku, do Santiago de Compostela.
Czekamy.
Helena
Portret z mamą.
Helena chciała mieć portret z mamą. Zastanawiałyśmy się nad miejscem, w którym obie będą czuły się dobrze. Ogródki działkowe w Rudzie Helena zna od lat. Niegdyś poznawała tę przestrzeń z perspektywy dziecięcego wózeczka prowadzonego przez mamę.
Anka
Helena chciała mieć portret z mamą. Zastanawiałyśmy się nad miejscem, w którym obie będą czuły się dobrze. Ogródki działkowe w Rudzie Helena zna od lat. Niegdyś poznawała tę przestrzeń z perspektywy dziecięcego wózeczka prowadzonego przez mamę.
Anka
sobota, 19 lipca 2014
Aniela
Spokój.
Pamiętacie Anielę i jej ulubione zdjęcie które przyniosła na warsztaty grupowe?
Aniela kocha polskie morze. I, jak sama twierdzi, tylko nad polskim morzem osiąga wytchnienie. Chociaż chwilowe.
Pojechałyśmy do Gdańska. Dziewięć godzin drogi, z tego 3 w korkach. Jeden dzień nad morzem i powrót. Ale czego się nie robi dla chwili wytchnienia!
A gdyby tak posklejać ze sobą te wszystkie chwile?
Anka
Pamiętacie Anielę i jej ulubione zdjęcie które przyniosła na warsztaty grupowe?
Aniela kocha polskie morze. I, jak sama twierdzi, tylko nad polskim morzem osiąga wytchnienie. Chociaż chwilowe.
Pojechałyśmy do Gdańska. Dziewięć godzin drogi, z tego 3 w korkach. Jeden dzień nad morzem i powrót. Ale czego się nie robi dla chwili wytchnienia!
A gdyby tak posklejać ze sobą te wszystkie chwile?
Anka
Magda
Wszystko o mojej mamie.
Magda nad swoim atlasem pracuje bardzo intensywnie. Kiedy była nastolatką jej mama zmarła tragicznie w niejasnych do końca okolicznościach. Magda postanowiła zebrać jak najwięcej „dowodów istnienia” mamy. Są to przedmioty – pamiątki. Książki, kilkanaście fotografii, listy oraz fotografie dokumentów z ksiąg metrykalnych i stanu cywilnego.
Pojechałyśmy do Urzędu Miasta w rodzinnym mieście Magdy, sfotografować księgi metrykalne. Udało się chociaż fotografowanie na parapecie pośrod innych petentów powodowało chaos w codziennej pracy Pań urzędniczek.
Potem wizyta w Archiwum Państwowym. Okazało się, że archiwum z powodu szkolenia pracowników jest częściowo niedostępne. Opowiedziałyśmy o projekcie. Wszyscy bardzo zainteresowani. W końcu Pan Wicedyrektor pozwolił nam sfotografować stare księgi, udostępniając nam swój pokój. Bardzo fachowa obsługa, przemili ludzie.
Pomysłów na forme atlasu bylo wiele. Najpierw chciałyśmy pokazać życie mamy poprzez książki i księgi, które symbolizowałyby kolejne etapy jej życia. Pomyslałam jednak, że szkoda tak dużego zaangażowania Magdy i może oprócz książek pokazać wszystko co jest. Pokazać tez nasze przywiązanie do przedmiotów, do wspomnień. Przefotografować wszystko i pokazać dowody.
Czy lepiej jest znać najgorszą prawdę, niż żyć w niewiedzy?
Anka
Magda nad swoim atlasem pracuje bardzo intensywnie. Kiedy była nastolatką jej mama zmarła tragicznie w niejasnych do końca okolicznościach. Magda postanowiła zebrać jak najwięcej „dowodów istnienia” mamy. Są to przedmioty – pamiątki. Książki, kilkanaście fotografii, listy oraz fotografie dokumentów z ksiąg metrykalnych i stanu cywilnego.
Pojechałyśmy do Urzędu Miasta w rodzinnym mieście Magdy, sfotografować księgi metrykalne. Udało się chociaż fotografowanie na parapecie pośrod innych petentów powodowało chaos w codziennej pracy Pań urzędniczek.
Potem wizyta w Archiwum Państwowym. Okazało się, że archiwum z powodu szkolenia pracowników jest częściowo niedostępne. Opowiedziałyśmy o projekcie. Wszyscy bardzo zainteresowani. W końcu Pan Wicedyrektor pozwolił nam sfotografować stare księgi, udostępniając nam swój pokój. Bardzo fachowa obsługa, przemili ludzie.
Pomysłów na forme atlasu bylo wiele. Najpierw chciałyśmy pokazać życie mamy poprzez książki i księgi, które symbolizowałyby kolejne etapy jej życia. Pomyslałam jednak, że szkoda tak dużego zaangażowania Magdy i może oprócz książek pokazać wszystko co jest. Pokazać tez nasze przywiązanie do przedmiotów, do wspomnień. Przefotografować wszystko i pokazać dowody.
Czy lepiej jest znać najgorszą prawdę, niż żyć w niewiedzy?
Anka
Subskrybuj:
Posty (Atom)